Column 6: Klimaatcrisis
Bij de gemeente gebeurt veel op het gebied van klimaat, zoals je las in de vorige delen van de column van Klimaatburgemeester Theo Versteegen. In dit laatste deel wil hij toch een kritisch geluid laten horen. Want er gebeurt veel, maar niet genoeg.
Op het boerenbedrijf waar ik opgroeide, zorgden we voor de dieren, en de dieren zorgden voor ons. We aten boter en yoghurt van onze eigen koeien. Lammetjes, die waren verstoten door hun moeder, voedden wij op onze beurt met de melkfles op. De liefde voor het leven werd ons bijgebracht. Liefde voor ál het leven.
Eco-centrisch
Ken je nog het motto ‘een beter milieu, begint bij jezelf’? Steeds meer kom ik erachter, dat dat niet het hele verhaal is. Veel mensen zijn bereid zich milieuvriendelijk en diervriendelijk te gedragen. Maar dat werkt onvoldoende, als de overheid niet hard genoeg meewerkt aan de transitie. De transitie van ego-centrisch naar eco-centrisch. Het behoud van onze planeet moet centraal staan bij alles wat we doen. Anders is er straks helemaal geen milieu meer om beter te maken.
Ik merk dat er een groep mensen is, die wanhopig wordt. Ik hoor ook bij die groep. Elke dag lees ik in de krant berichten over klimaatgerelateerde onderwerpen. De biodiversiteit is in het geding. Dan denk ik: waarom doen we zo weinig, waarom gaat het zo langzaam? Wegkijken kan niet. We moeten alle mogelijke paden bewandelen, om het tij te keren. Het is tijd voor actie.
Ik denk dat het kan. Dat we ervoor kunnen zorgen dat dingen veranderen. Kijk maar naar de brandbrief aan het kabinet, een paar weken geleden in de krant. ‘Overheid, stop fossiele subsidies’ was de gezamenlijke oproep van 97 organisaties. En nu komt het: bovenaan stond ABP! Dit pensioenfonds belegde voorheen zelf in fossiele brandstof, en is daar twee jaar geleden na veelvuldige kritiek mee gestopt. Over het tij keren gesproken.
Lef hebben
De klimaatcrisis borrelt overal op. Bosbranden, hittegolven, migratiestromen, droogte, overstromingen. Je kan het wel niet willen, maar het ís er gewoon. Degenen aan de leiding hebben een verantwoordelijkheid. Zij moeten met goed klimaatbeleid zorgdragen voor het volk. Ze moeten het lef hebben, om onpopulaire maatregelen te nemen. Het halen van de klimaatdoelen is een race tegen de klok. Daarom moet de overheid het klimaatbeleid aanscherpen.
Ja, dat zal betekenen dat we offers moeten brengen. We kunnen bijvoorbeeld echt niet meer op skivakantie. Dat is even slikken, maar het is wat het is. De bodem erodeert, dorpen vervagen; we kunnen simpelweg niet meer onze kop in het zand steken. Ondanks dat we luxe inleveren, kijk ik positief naar een klimaatvriendelijke leefstijl. Als het ene minder wordt, kan er van het andere meer komen. Laten we samen zorgen voor minder grondstoffenverbruik, minder vervuiling, minder vliegverkeer naar verre oorden. En laten we dan zelf meer bewegen, meer houden van het leven. Meer genieten, lekker de natuur in. Meer heb je niet nodig.
Maakonderwijs
Samen met scholen ontwikkelt de gemeente Maakonderwijs. Hierbij wordt de jonge generatie voorbereid op de circulaire economie, waarbij meer aandacht is voor hergebruik, reparatie en consuminderen. In praktijklessen leren de leerlingen fietsen opknappen, kleding maken, meubels upcyclen en elektrische apparaten repareren. Steeds meer scholen sluiten zich aan.
Hitte en water
De gemeente kan veel doen, maar heeft zeker de hulp van inwoners nodig. Twee derde van onze leefomgeving is particuliere grond. We moeten samen zorgen voor minder verharding, zodat water een weg de grond in kan vinden, en zodat beplanting hitte kan opvangen. Niet alleen de overheid is verantwoordelijk voor een gezonde leefomgeving, dat zijn we allemaal. Castricummers dragen al goed hun steentje bij zoals te zien is in de tegelstandvan het NK Tegenwippen.